Τρίτη 20 Μαρτίου 2007
Η προσέλευση του κόσμου έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, όλοι πίνουν τις μπύρες τους κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο, καπνίζουν, μιλούν, γελούν. Τα μικρόφωνα μικροφωνίζουν, τα τζιτζίκια τιτιβίζουν, το πορτοκαλί φως του δύοντος ήλιου χύνεται απαλά πάνω στα ξέγνοιαστα πρόσωπα και ξαφνικά αρχίζει η μουσική. Με τις πρώτες νότες της κιθάρας οι ομιλίες έχουν ήδη κοπάσει, όλα τα άλλα έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα και καθώς η μπάντα ανεβαίνει στη σκηνή, η μουσική έχει ήδη συνεπάρει το πλήθος, που εκστασιασμένο χτυπιέται όπως οι μύγες όταν πνίγονται σε ένα ποτήρι πορτοκαλάδας…Τι μας ενώνει τώρα που γίναμε δυο; Μα ακριβώς το ότι γίναμε δύο (ή και πολύ περισσότεροι). Ότι δηλαδή ήμασταν κάποτε ένα και τώρα σαν να χωρίσαμε. Ότι δηλαδή αυτό το πρωτάθλημα παίξαμε ο ένας πλάι στον άλλον σαν ένα. Προσπαθήσαμε να κερδίσουμε σαν ένα. Φτάσαμε εκεί που φτάσαμε. Και μετά το τέλος του πρωταθλήματος σαν κάτι να μας λείπει, σαν κάτι να μη μας αρέσει.
Εγώ δε θα πω να χαλαρώσει κανένας. Αυτό που συμβαίνει στη μικρή μας ομάδα λέγεται υγεία. Λέγεται ΔΙΑΛΟΓΟΣ, έστω και υπό την πρώιμη αυτή μορφή του. Πίσω στις αρχές Φλεβάρη, όταν το κλίμα ήταν εντελώς διαφορετικό, ένας γελοίος δικηγορίσκος είχε πει ”ακόμα κι αν κάποιοι μιλήσουν, έστω εν θερμώ, έστω εκτός blog, έστω παράλογα και χωρίς επιχειρήματα, θ' αρχίσει και στη μικρή ομάδα μας να λαμβάνει χώρα το μεγαλύτερο θαύμα του ανθρώπου: ο Διάλογος! Αμήν και πότε...” (Τετ 7/2/2007 «Και Εγένετο Φως»). Από τότε μέχρι σήμερα πέρασε ένας μήνας και κάτι ψιλά, αλλά τελικά ο διάλογος άρχισε. Με λάθος τρόπο; Ίσως. Χωρίς επιχειρήματα; Μπορεί. Αλλά άρχισε. Ο καθένας λέει αυτό που είχε μέσα του τόσο καιρό. Το μοιράζεται, βγάζει ένα βάρος από πάνω του. Μπορεί να είναι ο λάθος τρόπος, μπορεί να βγαίνει σαν απωθημένο, αλλά άρχισε. Δεν επιβραβεύω αναγκαία όλα όσα ειπώθηκαν από όλους γιατί δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Όμως ζυγίζοντας τα αρνητικά και τα θετικά νομίζω ότι σαν κατάσταση αυτό που γίνεται μπορεί υπό συνθήκες να αποτελέσει μέρος μιας προόδου… Και εξηγούμαι…
Θετικά
1) Πριν από ένα μήνα εκνευριζόμασταν που χάναμε κάθε παιχνίδι που παίζαμε, που δε συμπληρώναμε, που δεν ήμασταν ομάδα. Τώρα εκνευριζόμαστε γιατί δε σταθήκαμε στο ύψος μας σαν ομάδα απέναντι στην καλύτερη ομάδα της κατηγορίας μας.
2) Πριν από ένα μήνα πολλοί είχαν μέσα τους πράγματα που τα κρατούσαν και δεν είχαν βγει και τα οποία εμπόδιζαν την ομάδα να γίνει αυτό ακριβώς. Τώρα ο καθένας λέει τα εσώψυχά του. Αυτό όταν ηρεμήσουμε και εάν το χειριστούμε σωστά και δημιουργικά μπορεί να εξελιχθεί σε καλό…
3) Πριν από ένα μήνα μόνος του τα έγραφε ο Kopsi, μόνος του τα άκουγε. Τώρα τα post βρίσκονται ανάμεσα στα άλλα (αναφέρομαι στον αριθμό, όχι στην ποιότητα και ποσότητα δουλειάς που χρειάζεται για να βγάλεις μια ανακοίνωση σαν πρόεδρος).
Αρνητικά
1) Δυστυχώς (ή ευτυχώς;) μπορούμε και καλύτερα. Και να παίζουμε στο γήπεδο καλύτερα, και να συνεννοούμαστε καλύτερα, και να γνωριστούμε καλύτερα και να γράφουμε καλύτερα (πιο εύστοχα δηλαδή). Δεν κρίνω κανέναν, αφού ο πρώτος και καλύτερος στα λάθη είμαι εγώ, απλά σημειώνω ότι όλα τα άτομα που ανήκουν στην Αδράνεια είναι άκρως συνεννοήσιμα, συνεργάσιμα, ικανά και ευφυή άτομα και απλά μπορούν ακόμα καλύτερα σε όλους τους τομείς. Είναι δηλαδή άλλη μια σημείωση για τη δυναμική μας…
2) Παρόλο που τελικά μίλησαν αρκετοί, ακόμα δεν έχουν μιλήσει όλοι οι παίκτες…
3) Αυτοί που μιλούν και γράφουν δεν έχουν ακόμα συναίσθηση του ότι, άλλο να βρεις τον Dredd στο γήπεδο και να του πεις: «που είσαι ρε χοντρέ;» κι άλλο να γράψεις στο blog: «Ο Dredd είναι χοντρός». Στο δεύτερο και θα πειραχτώ και θα απαντήσω.
Το ότι δεν έχω μιλήσει επί προσωπικού, επειδή αναφέρθηκε κι αυτό είναι και γι’ αυτό το λόγο. Δεν γράφω γενικά και αόριστα γιατί φοβάμαι, αλλά γιατί ούτε θέλω να τονίζω τα λάθη των άλλων, ούτε θέλω να φύγει κάποιος που προσπαθεί ακόμα κι αν κάνει λάθη, ούτε και πιστεύω ότι έχουμε πρόβλημα παιχτών. Ειλικρινά πιστεύω ότι η νοοτροπία είναι που μας κρατάει πιο κάτω από εκεί που θα μπορούσαμε να είμαστε και όχι τα πρόσωπα. Επίσης, εκεί πίσω στο Φλεβάρη κάπου είπα ότι θα κόψω το λαιμό μου αλλά θα προσπαθήσω να μην ξαναπροκαλέσω προσωπική παρεξήγηση μέσα στο blog.
Αν λοιπόν πάω στον αρχηγό και του πω στο γήπεδο ανθρώπινα σαν συμπαίκτης προς συμπαίκτη, σαν φίλος προς φίλο «γιατί βγήκες ρε Μητσάρα;», το πιο πιθανό είναι να μου απαντήσει χωρίς να προσβληθεί, ανθρώπινα: είχα τα ψυχολογικά μου... Ούτε γάτα, ούτε ζημιά.
Να θυμίσω εδώ ότι όταν ακόμα δεν είχαμε αρχηγιλίκια, ο Pallis ήταν ο πρώτος που μίλησε για νοοτροπία νικητή και που μας καλωσόρισε στην Αδράνεια λέγοντάς μας ότι σε σχέση με πέρσι η Αδράνεια είναι η μέρα με τη νύχτα….
4) Δυστυχώς για να μιλήσουν και αυτοί που μίλησαν πρέπει να γίνει κάτι ακραίο. Πόσα είναι τα post και τα σχόλια που έχουμε δει με προτάσεις για να μαζευτούμε, να συζητήσουμε, να κάνουμε το ένα, να κάνουμε το άλλο, μάλιστα με εκκλήσεις των co-writers για την εκφορά γνώμης από τους υπόλοιπους συμπαίκτες… Στη συντριπτική τους πλειοψηφία περνούν απαρατήρητα.
Τόσα γράφονται, αλλά ακόμα δεν έχει γραφτεί ποιοι θα έρθουν αύριο στο παιχνίδι, αν κάποιος (εκτός Verou και Kopsi) εκεί έξω συμφωνεί να μιλήσουμε πριν ή μετά το παιχνίδι, αν ο Hadji μίλησε με τον προπονητή για να είναι παρών αύριο, αν μίλησε τι του είπε (θα είναι, δε θα είναι;), τι γουστάρει ο καθένας, πως το σκέφτεται κλπ
Ακόμα και στο τραπέζι που κάναμε για την βασιλόπιτα ούτε καν 8 συμπαίκτες δε μαζευτήκαμε (Hadji, Verou, Kospi, Pallis, Dredd, Max), με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι να είναι αμέτοχοι στις αποφάσεις για coach, τρόπο παιχνιδιού, φιλικά και όλα τα συμπαραμαρτούντα. Γι’ αυτό δε φταίμε φυσικά εμείς που πήγαμε, αλλά εσείς που δεν ήρθατε αγαπητοί συμπαίκτες, έστω και αν όντως δε μπορούσατε. Δεν αποτελεί δικαιολογία η έλλειψη χρόνου γιατί από αρχές Γενάρη μέχρι μέσα Μάρτη που έχουμε, κανείς εκτός των ως άνω παικτών δεν έχει προτείνει, ενθαρρύνει ή έστω ενισχύσει καμία προσπάθεια περαιτέρω συζήτησης και προσανατολισμού της ομάδας…
Και για να κάνω και μια πρόταση, λέω στο blog να βάλουμε μια ξεχωριστή κατηγορία για posts, το ξεκατίνιασμα-χώσιμο, στο οποίο θα μπαίνει ο καθένας και θα τα χώνει... Τουλάχιστον θα είμαστε πιο ειλικρινείς με τους εαυτούς μας.
5) Ο Kopsi φεύγει. Και φεύγει για ένα μήνα. Αυτό είναι αρνητικό όχι μόνο γιατί χάνουμε έναν καλό παίχτη που μαζεύει πολλές κλωτσιές στο κέντρο (“suspension” def midfield), αλλά γιατί χάνουμε έναν πολύ καλό πρόεδρο. Δεν γλύφω εδώ, δεν το έχω κάνει μπροστά σε πολύ πιο δελεαστικούς πειρασμούς. Το πόσο καλός είναι όσοι δεν το έχουμε καταλάβει, κάτι μου λέει ότι θα το καταλάβουμε τώρα που θα λείπει.
Εδώ να σημειώσω πως επειδή ακριβώς έχω συναίσθηση (χωρίς να νιώθω απόλυτα) του πόσο χρόνο, κόπο και τρόπο θέλει και πόσο δύσκολο είναι να είναι κανείς πρόεδρός μας, δεν έχω καμία ιδιαίτερη κάψα να αναλάβω το πόστο του Kopsi όσο θα λείπει, απλά βλέπω ότι κανείς δεν το κάνει. Αν λοιπόν δεν το κάνει κανείς θα το κάνω εγώ… Αυτό έγινε, αυτό είπα. Δεν συνωμοτήσαμε πονηρά πίσω από κλειστές πόρτες (δε με κατηγόρησε κανένας, αλλά προλαμβάνω τα χειρότερα). Αν κάποιος άλλος θέλει ας το πει ελεύθερα, με χαρά μου θα κάνω πίσω.
Τώρα θα πείτε: "Καλά ρε μεγάλε, που την είδες την πρόοδο;". Μα ακριβώς στο ότι χτυπιόμαστε όλοι σαν τις μύγες στην πορτοκαλάδα. Αν μπορέσουμε να σκεφτούμε όλοι και να καταλήξουμε σε κάποιες λογικές προτάσεις-κατευθύνσεις για την Αδράνεια, απαλλαγμένοι από τα κομπλεξικά μας, με συναίσθηση του ότι μιλάμε σε συμπαίκτες- αληθινούς ανθρώπους και με μνήμη ότι το ποδόσφαιρο πάνω απ' όλα είναι παιχνίδι, ίσως να καταφέρουμε να γίνουμε και γαμώ τις ομάδες και γαμώ τις παρέες.
Ας μαζευτούμε όλοι να μιλήσουμε και από κοντά, πρόσωπο με πρόσωπο να πούμε κόσμια και ειλικρινά (όπως είπε και ο Μαχ) τα παράπονά μας στους συμπαίκτες μας για να δούμε τι θα κάνουμε. Ίσως έτσι να παίζουμε μαζί και του χρόνου....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Most Popular Posts EVER
-
Αυτο είναι μια κεντρική ιδέα για το στήσιμο της ομάδας μέσα στο γήπεδο. Πάνω σε αυτό μπορούμε να συζητήσουμε ιδέες και προτάσεις που μπορε... -
Ανάλυση Παιχνιδιού : Μετά από καιρό ... πολύ καιρό καταφέραμε και μαζευτήκαμε να παίξουμε.. Ο κουλός, ο παλαίμαχος JORG, ο χαμένος στο υπερ...
-
Ανάλυση Παιχνιδιού : Ξεκινίσαμε να χάνουμε το παιχνίδι με 2-0. Πολλοί συνδιασμοί, ένα δύο αλλά προβληματικά τελειόματα. Δεν υπήρχε ισοροπία...
-
Ανάλυση Παιχνιδιού : Το παιχνίδι θα είναι δύσκολο και η πρόκριση στο τελικό φαίνεται σαν όνειρο, αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία .. Τ...
-
Ανάλυση Παιχνιδιού : To παιχνίδι το πήραμε ανευ αγώνος αφου απουσίαζαν οι αντίπαλοι. Αντ αυτού παίξαμε στο 8χ8 φιλικό όπου κερδίσαμε 4-2 ...
ΚΑΙΡΟΣ - Βαθμολογία 2010-12
Visitors Countries
Link to...
Το Πρωτο μας Τροπαιο !
Εαρινό πρωτάθλημα 2005 ΑΘΗΝΑ '90
Δημοφιλεστερες αναρτήσεις μηνός
-
Αυτο είναι μια κεντρική ιδέα για το στήσιμο της ομάδας μέσα στο γήπεδο. Πάνω σε αυτό μπορούμε να συζητήσουμε ιδέες και προτάσεις που μπορε...
-
Δεν κατέβηκαν τα ΠΑΤΗΣΙΑ αλλά ανεβήκαμε εμείς στην βαθμολογία. Οπότε 3 ποντάκια ακόμα στο σακί, αφού οι αντίπαλοι ήταν απαράδεκτοι και ειδο...
-
Άλλο ένα παιχνίδι της ομάδας που χάθηκε μέσα από τα χέρια της και από την έλλειψη δυνάμεων Η ομάδα κατέβηκε με την συνήθη σύνθεση VEROU ,...
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.