Όσοι δύσμοιροι από εμάς είχαν κάποτε μακροχρόνια σχέση με γκόμενα, θα είναι οικείοι με τη φράση "νομίζω πως πρέπει να μιλήσουμε"! Για πολιτισμικούς λόγους αναφέρω την επίδραση που έχει το άκουσμα της φράσης αυτής στα διάφορα στάδια της σχέσης:

0-7 μήνες: Το σύμπαν καταρρέει, σκεφτόμαστε πως στη καλύτερη περίπτωση θέλει να μας χωρίσει ενώ κατά πάσα πιθανότητα υπάρχει άλλος!

8-11 μήνες: Το σύμπαν γυρίζει, πιστεύουμε πως πιθανότατα θέλει να μας χωρίσει αλλά αναζητούμε τα αίτια στο τί έχουμε πει τελευταία, ψάχνοντας λέξη προς λέξη τη διάολο μπορεί να ξεστομίσαμε που την πείραξε τόσο...

1-2,5 χρόνια: Το σύμπαν δονείται, είμαστε σίγουροι ότι δεν παίζει να χωρίσουμε και ότι απλά θα πρέπει με έξυπνες πουστιές να αποφύγουμε τις εκάστοτε παγίδες με λογοπαίγνια της μορφής "μα σε αγαπάω, ρε πούστη, γιατί δεν μένουμε σ' αυτό;".

2,5-5 χρόνια: Το σύμπαν κάθεται εκεί που είναι, νοιώθουμε μαλάκες που στις παραπάνω ευκαιρίες δεν χωρίσαμε, αντί για επιχείρημα χρησιμοποιούμε οτιδήποτε εύθραυστο σε περιοχές μακριά από το κεφάλι της αγαπημένης μας.

5-... χρόνια: Το σύμπαν μας κάνει πλάκα, αντί να νοιώθουμε μαλάκες ή άσχημα έχουμε μείνει απλά με την απορία γιατί έμοιασε τόσο πολύ στη μάνα της, τα εύθραυστα αντικείμενα έχουν στόχο πλέον το κεφάλι!

Οπότε, ας αφήσουμε την γκομενίστικη πλευρά μας (από Φροϋδικής άποψης) σπίτι μας και ας έρθουμε σήμερα, 21-3-2007, στο γήπεδο για το φιλικό μια ώρα αρχύτερα, 21:30, για να μιλήσουμε σαν άντρες! Το έχουμε ανάγκη, τέρμα οι κομλεξισμοί, ας ρίξουμε το κατεστημένο, ας σουβλίσουμε το δέντρο και ας στολίσουμε τον Αϊ Βασίλη!